For English scroll
down!
Mijn eerste
blog-post, hoe spannend! Ik heb heel lang getwijfeld of ik er wel mee zou
starten, maar uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en zie, hier is hij al!
Hoe is het zover gekomen? Daarvoor moet ik eigenlijk helemaal bij het begin
beginnen, met een klein miertje genaamd Donas. Inderdaad, je leest het goed:
een mier!
Ik herinner me de dag dat ik Donas leerde kennen nog goed.
Ik was amper 11 jaar en zat in het laatste leerjaar. Plots stond hij daar, aan de
rand van mijn lessenaar, wild met zijn armpjes te zwaaien.
Deze kleine mier had veel te vertellen, en wou graag dat IK
zijn avonturen opschreef! Mieren kunnen namelijk niet schrijven, althans niet
voor de Mensenwereld, maar hij wou toch zijn verhaal met ons delen.
Hij vertelde hoe hij en zijn familie hadden moeten
verhuizen, omdat het bos waar ze woonden, omgehakt werd. Eerst was het een
beetje eng geweest, maar uiteindelijk bleek de tocht naar hun nieuwe woonplek
best wel spannend. Hun nieuwe huis werd nog mooier en groter dan het vorige, en
al snel had hij een hoop nieuwe vriendjes gemaakt.
De daaropvolgende jaren leefde Donas vooral in mijn hoofd,
maar hij was nooit ver weg. Hij spoorde me aan om nieuwe avonturen en
personages te verzinnen en af en toe ook eens een volledig ander verhaal op
papier te zetten.
Lange tijd bleef het schrijven en illustreren echter op de
achtergrond. Studeren, werken en toen nog een kindje peuzelden al mijn tijd op.
Maar net dàt kindje was de motivatie die ik nodig had om de inspiratie terug te
laten vloeien. Voor hem heb ik de afgelopen jaren de oude verhalen terug
opgerakeld, het stof eraf geblazen en in een nieuw jasje gestoken.
Van het één kwam het ander, en zo ontstonden er weer nieuwe
verhalen, nieuwe personages, spelletjes en leuke tekeningen. Benieuwd wat er
allemaal op komst is? Kom dan zeker regelmatig eens langs!
My first blogpost, how exciting! I doubted for
a long time whether I should do it, but eventually I bit the bullet and look,
here it is! How did it come to this? Well, let me start at the beginning, with
a little ant called Donas. Yes, you read it right, a little ant.
I remember the first time I met Donas like it
was yesterday. I was barely 11 years old and in my last year of primary school,
when he suddenly appeared on my desk, heavily waving his little arms to catch
my attention.
This little ant had so much to tell me, and he
wanted ME to write down his adventures. As you may know, ants can’t write. At
least not for the Human World, but he still wanted to share his story with us.
He told me how he and his family had to move to
another forest, because the old one was being cut down. At first he had been a
little frightened, but in the end it proved to be an exciting journey to their
new destination. The new ant-house was even bigger and better than before, and
he made new friends in no-time.
As the years passed, Donas lived primarily in
my head, a little in the back, but never far away. He kept encouraging me to
make up new storylines and characters and even write entirely new stories.
For a long time however the writing and
illustrating remained a little in the background. Getting a degree, starting a
job in the real world and after a few years the birth of my son… all time-consuming
activities. But it was that little boy that ignited a new spark of inspiration
and made me pick up the pen again. I dug up the old stories, brushed of the
dust and re-designed the characters.
One thing led to another and new stories,
characters, games and drawings appeared. Curious about what’s to come? Then
keep your eye out for new posts!
